Talent bevrijden van tegenkrachten
De betere wereld waar velen naar (zeggen te) streven, heeft in grote lijnen vaak dezelfde kenmerken. Als ik iedereen mag geloven willen we allemaal een eerlijkere, schonere en vriendelijkere wereld tot stand brengen dan waarin we nu leven. De eenvormigheid van dit streven verklaart waarom idealen vaak behoorlijk vaag en soft klinken – je kunt er onmogelijk tégen zijn – en de praktische weg ernaartoe in nevels gehuld blijft. Soms is het daarom duidelijker en effectiever te benoemen wie of wat de tegenkracht is, hoe je die wilt terugdringen en welke positieve gevolgen dat terugdringen van die tegenkracht voor de wereld heeft. Zo heb ik gaandeweg het uitbouwen van de Young Lady Business Academy ontdekt welke tegenkracht ik wil terugdringen en het liefst tot nul wil reduceren.
Die tegenkracht noem ik ‘de rem op ambitie’.
Vanaf het moment dat ik in 2017 de Young Lady Business Academy (YLBA) oprichtte, heb ik van dichtbij namelijk gezien hoe jonge vrouwen door hun familie, vrienden en studiegenoten voortdurend worden gecorrigeerd in het najagen van hun professionele (veelal idealistisch getinte) droom: een beetje Netflixen en zesjes halen is toch mooi zat? Wanneer ik al mijn ervaringen met de Young Ladies van de afgelopen jaren bij elkaar optel, hun hete tranen denkbeeldig bij elkaar veeg, dan is er maar een conclusie mogelijk die ook in de Avro-Tros docuserie ‘Waarom werken vrouwen niet?’ glashelder naar voren kwam: in Nederland is de verstikkende, conservatieve moraal ten opzichte van vrouwen met professionele ambities of idealen springlevend.
Om de Young Ladies ook na de YLBA te blijven ondersteunen – en weerstand te bieden aan de sceptische commentaren uit hun omgeving – voer ik regelmatig mentorgesprekken. Onlangs deed ik dat met een Young Lady wier ouders ondernemers beschouwen als mensen die in nodeloos stress situaties terechtkomen, terwijl hun dochter niets liever wil dan ondernemen, ontdekken, aan de malletjes ontsnappen die al door haar ouders en de maatschappij zijn uitgetekend. Ze is onlangs een eigen startup begonnen en toen corona aan de deur klopte, dacht ze: ik ga op reis en als er colleges zijn klap ik elders in de wereld mijn laptop wel open in plaats van thuis te blijven zitten. Intussen combineert ze ver buiten Nederland haar studie met het lopen van stage en het doen van onderzoek voor haar startup.
Wat mooi! En wát een power, denk ik dan.
Natuurlijk vind ik de eigenzinnigheid en de ‘drive’ van deze Young Lady geweldig. En heb ik haar tijdens ons gesprek geprobeerd duidelijk te maken dat haar soms opspelende gevoelens van eenzaamheid, helaas, een al te vanzelfsprekend gevolg zijn van de ouderwetse, overbezorgde manier waarop er nog steeds naar ambitieuze vrouwen wordt gekeken. Ik heb benadrukt dat ik me na een loopbaan van tientallen jaren zelf ook nog vaak eenzaam voel, in de hoop dat ze daar voldoende moed en troost uit put om haar eigen weg te gaan en niet angstig terug te kruipen naar de veilige wereld van haar ouders.
Na afloop was ik heel dankbaar voor het gesprek met deze Young Lady. Dankzij haar besefte ik opnieuw, ten diepste, waarom ik ooit met YLBA begonnen ben.
Talent tot bloei laten komen door het te bevrijden van tegenkrachten.