Intermediair: ‘Parttime werken als je geen kinderen hebt: is dat erg? ‘

Intermediair: ‘Parttime werken als je geen kinderen hebt: is dat erg? ‘

Balanstrutjes, deeltijdprinsesjes: op parttime werkende vrouwen – zeker die zonder kinderen – wordt nogal eens neergekeken. En als man word je al helemaal geacht fulltime de kost te verdienen. Maar wat is er mis met deeltijd werken, als je daar gelukkiger van wordt?

Elske Doets, eigenaar van Doets Reizen, oprichter van de Young Lady Business Academy en Zakenvrouw van het Jaar 2017, is de bedenker van de term balanstrutje. ‘Nederlandse vrouwen willen én een leuke vrouw zijn, én een leuke vriendin, én een leuke dochter, ze willen leuk kunnen tuinieren, leuk kunnen yogaën en dan ook nog een baantje’, legt ze uit. ‘Hoe ga je daar dan in excelleren? Dat soort vrouwen vind ik balanstrutjes. Ze hebben te veel ballen in de lucht te houden. Je zult keuzes moeten maken als je iets wil bereiken. Ik ben zelf net zo goed een balanstrutje, alleen dan met maar drie prioriteiten: mijn gezin, mijn bedrijf en mijn lijf.’

Madelon Backelandt (34) is ook zo’n ‘balanstrutje’. Ze ziet het zelf als een geuzennaam. ‘Ik zeg weleens tegen vriendinnen: ja ik ben weer lekker aan het balanstrutten, ik zit weer met mijn gat op het strand.’ Want zij peinst er niet over om 40 uur per week te gaan werken. Ze is hoogopgeleid, jong, gezond, kinderloos, maar werkt toch parttime. Waarom? ‘Omdat het kan, financieel gezien’, zegt ze. ‘Toen ik ervoor koos om deeltijd te gaan werken, was ik kandidaat-notaris. Ik had vijf jaar fulltime gewerkt en belandde door allerlei omstandigheden in een burn-out. Dat zette me aan het denken: wil ik op deze manier mijn leven blijven inrichten? Me vijf dagen in de week het vuur uit de sloffen lopen voor een baas, om dan mijn sociale leven in de overige twee dagen te proppen? Het antwoord was nee.’

Veel gelukkiger

Ze ging eerst één dag minder werken bij een nieuwe werkgever, vervolgens twee dagen minder. Aanvankelijk vond de werkgever dat geen probleem, maar uiteindelijk werd het toch aangevoerd als reden om haar contract niet te verlengen. ‘Ze wilden liever een fulltimer.’ Backelandt werkte nog een jaar drie dagen per week voor een ander kantoor en maakte vervolgens de overstap naar het ondernemerschap. ‘Nu doe ik hetzelfde werk op freelancebasis, volledig op mijn eigen voorwaarden. Dat vind ik nog fijner. Ik bepaal mijn eigen agenda en kan het goed combineren met mijn activiteiten als coach en trainer. Ik werk gemiddeld vier dagen in de week, soms meer, soms minder, en dat vind ik heerlijk. Ik ben nu zonder twijfel veel gelukkiger. Ik kan het iedereen aanbevelen.’

Vooral in het begin heeft Backelandt zich vaak moeten verdedigen voor haar keuze. ‘Sommige mensen zeggen: jij hebt makkelijk lullen, want je hebt een goed salaris. En dat klopt, ik kan het me veroorloven. Maar ik lever óók in als ik minder ga werken, het is gewoon een keuze. Al ben ik me er terdege van bewust dat er veel mensen zijn die niet rond zouden kunnen komen van een deeltijdbaan. Ik realiseer me dat ik in een luxepositie verkeer waardoor ik deze keuze kan maken.’

Doets hekelt de ‘hardnekkige parttimecultuur’ in Nederland. Maar wat is er eigenlijk op tegen als mensen minder werken, als ze daarvan gelukkiger worden? ‘Dat ze daarvan gelukkiger worden wil ik echt bestrijden’, zegt Doets. ‘Ik denk dat het ontzettend belangrijk is dat je professioneel iets doet waar je blij van wordt. Dan is meer werken ook geen probleem. Ik denk dat te veel Nederlanders werk doen dat ze niet leuk vinden en dan in het weekend moeten gaan mountainbiken om dat te compenseren. Het zou omgekeerd moeten zijn. Ik geloof erin dat als datgene waarmee je je geld verdient je echt blij maakt, dat veel belangrijker is dan vrije tijd.’

Persoonlijke keuze

Backelandt is het daar niet mee eens. ‘Ik vond mijn werk de eerste paar jaar ook ontzettend leuk, ik leefde voor mijn werk, maar uiteindelijk ben ik keihard tegen een muur op gebotst. Ik zie veel mensen verlangend uitkijken naar het weekend of een vakantie, en die vinden hun werk ook ontzettend leuk. Maar ze hebben ook nog een leven daarbuiten. Weet je, het is vooral een persoonlijke keuze. Waar ik moeite mee heb, is dat mensen voor elkaar gaan bepalen waar zij gelukkig van worden. Als jij geen behoefte hebt aan een sociaal leven, prima. Doe waar je blij van wordt. Ik word daar niet gelukkig van. Later we ophouden met elkaar de maat nemen.’

Natuurlijk, parttime werken is een keuze die iedereen vrij staat, zegt Doets. ‘Maar ik strijd er wel tegen. Want of je nu man bent of vrouw, door minder te gaan werken zet je je carrière in een lagere versnelling. Als je dat oké vindt, is het prima, maar zo ga je niets bereiken. Realiseer je ook dat het gevolgen heeft voor je pensioen.’ Voor de emancipatie vindt Doets het ook niet goed dat vooral veel vrouwen parttime werken. ‘Nederlandse vrouwen hebben op papier gelijke rechten als mannen, toch zie ik dat de emancipatie hier nog steeds niet van de grond komt. Het grootste pijnpunt daarin is dat meer dan 60 procent van de vrouwen parttime werkt, waarvan een groot deel minder dan 20 uur per week. Het klinkt misschien hard, maar dat is in mijn ogen meer hobbyisme dan werk.’

Financieel onafhankelijk

Te vaak hoort ze vrouwen zeggen dat ze zich een deeltijdbaan kunnen veroorloven. ‘Maar is dat later ook zo? Daar moet je wel realistisch in zijn. Bijna de helft van de Nederlandse vrouwen is nog steeds niet financieel onafhankelijk. Je kunt wel een partner hebben die veel verdient, maar wat als je relatie strandt of je partner overlijdt? De Nederlandse vrouw denkt ten onrechte in een bepaald comfort te kunnen verkeren, dat vind ik persoonlijk zonde.’

Doets vindt het bovendien kapitaalvernietiging als hoogopgeleide mensen gaan werken in een deeltijdbaan. ‘We kunnen hier in Nederland heel goedkoop studeren, het is belastinggeld dat daarin wordt gestopt. Dat gooi je deels weg als je er te weinig mee doet.’ Backelandt vindt dat onzin. ‘Ja, de maatschappij heeft een deel meebetaald aan mijn studie, maar ik durf te zeggen dat ik met de uren die ik nu werk meer bijdraag aan de maatschappij omdat ik dat doe vanuit plezier en werkgeluk, dan wanneer ik me vijf dagen doodongelukkig zou voelen op kantoor. Onderschat niet wat een burn-out de maatschappij kost, als je dat argument wil gebruiken. Ik ben er heilig van overtuigd dat als je doet wat je leuk vindt, je in minder tijd meer werk kunt verzetten dan wanneer je jezelf vijf dagen per week naar kantoor sleept.’

https://omny.fm/shows/de-minder-werken-podcast/worden-we-gelukkiger-van-een-ambitieloos-leven

Bron: Intermediair