Tabitha van Krimpen: ‘Er is méér dan presteren alleen’
V: Wat boeit jou aan
het snijpunt tussen bedrijfsleven en religie?
A: Bij de enorme opdracht onze planeet te redden, zie ik een grote rol
weggelegd voor beide. Als het bedrijfsleven geen andere keuzes gaat maken, immateriële
waarden durft mee te laten wegen, gaat dat niet lukken.
V: Hoe denk jij te
kunnen helpen dat het wél lukt?
A: Mijn missie is om bedrijven en werknemers op weg te helpen bij vragen
als ‘wie zijn we?’ en ‘waartoe zijn we op aarde?’. Zodat ze meer richting
krijgen. Meer zingeving ervaren. En ook nog eens effectiever zijn in wat ze
doen.
V: Welke kansen worden
op dit terrein niet gepakt? Waar ze jou dus voor nodig hebben…
A: Een begrip als MVO, Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen, klinkt
natuurlijk mooi. Maar wat betekent het? En hoe geef je er invulling aan? Dat is
lastig. De verleiding om alles te houden zoals het is, want iedereen is er
immers aan gewend, is groot.
V: En jij wil die
verandering forceren?
A: Dat probeer ik, ja. Mijn primaire focus ligt op jonge werknemers. Die hebben
de neiging heel ambitieus te zijn – wat prima is – maar zichzelf daarin voorbij
te lopen. Door gesprekken met hen te voeren over het leven naast hun werk, en
wat er nog meer van waarde is behalve presteren, daag ik hen uit andere keuzes
te maken.
V: Welke andere
keuzes?
A: Een andere dagindeling, bijvoorbeeld. Waarin meer plek wordt ingeruimd
voor rust en reflectie.
V: En waardoor er een gezondere balans ontstaat.
A: Zeker. In mijn doelgroep zie je verontrustend hoge percentages van
mensen die een burn-out krijgen. Of psychische hulp zoeken. Door op tijd met ze
in gesprek te gaan, wil ik dat percentage omlaag brengen.
V: Dat is een
serieuze ambitie.
A: Klopt. Maar als je alleen al ziet hoeveel verschil het kan maken door
een luisterend oor te zijn. Ik heb dat zelf meegemaakt in mijn werk voor
studentenwelzijn. Een gesprek kan iemands angst of twijfel enorm verlichten. En
weer steviger op zijn of haar benen laten staan. Dat is wat dit werk mooi en
belangrijk maakt.
V: Hoe overtuig je
jonge werknemers dat het anders kan, en móet?
A: Wanneer ik kan geef ik lezingen en ga ik met jonge werknemers in gesprek. En
probeer ik duidelijk te maken dat het bestaan uit meer bestaat dan status,
promoties en mooie spullen. Ze te laten inzien dat er naast werk nog een wereld
bestaat waar ze medeverantwoordelijk voor zijn. In mijn missie ook die andere
kant onder de aandacht te brengen – mensen dienend te leren zijn aan anderen – speelt
mijn eigen geloof een grote rol.
V: Je houdt je, tot slot, ook met politiek bezig. En
probeert daar eveneens zaken te veranderen.
A: Momenteel ben ik actief in de lokale selectiecommissie voor de
gemeenteraadskandidaten van de ChristenUnie. Daarin ben ik de enige vrouw, en
de enige persoon onder de vijftig. Het valt me op dat bij mannelijke kandidaten
vaak wordt gezegd ‘ach, dat leert hij wel bij’, het voordeel van de twijfel
dus, terwijl men bij een vrouw juist zegt ‘jammer dat ze dát nou net niet
heeft’ en haar vervolgens op een zijspoor zetten. Dat móet echt anders!