QUINTA CAPPELLE: ’IDEAALPLAATJES HOUDEN JE ALLEEN MAAR TEGEN’

V: Jouw droom is een toonaangevend bedrijf te leiden. Wanneer is een bedrijf wat jou betreft toonaangevend?   
A: Heel eerlijk: als het een omvang heeft waarbij ik uitdaging voel. Het liefst ook een bedrijf dat vooroploopt. En dat de ambitie heeft om verandering teweeg te brengen.  

V: Je wilt, kortom, de baas zijn van iets dat ertoe doet. Is dat een goede samenvatting?
A: Ik denk het wel. Als driejarig kind, heel jong dus, schijn ik bij het paaseieren zoeken al de leiding te hebben genomen. Vertelde ik de andere kinderen waar ze de eitjes moesten gaan zoeken en waar ze neergelegd moesten worden. Die rol neem ik dus van nature op me.   
V: En wát het bedrijf van jouw keuze doet of maakt is van minder belang?
A: Ik zou graag een bijdrage leveren aan een betere wereld, maar dan wel op een schaal die meteen impact heeft. Een grote supermarktketen, bijvoorbeeld, zou daarvoor een goede omgeving zijn. Als je daar kunt verduurzamen heeft dat onmiddellijk een merkbaar effect op de samenleving.   

V: Kleine verbeteringen zijn minder belangrijk?
A: Absoluut niet! Maar we hebben het over mijn droom. En mijn droom is om de leiding te hebben bij een toonaangevend bedrijf, waarvan de beslissingen hopelijk gezichtsbepalend zijn voor de toekomst.   
V: Wat moet je nog overwinnen om zo’n type CEO te worden? Of ben je er, vind je, klaar voor?  
A; Nee. Ik vind dat ik wel wat meer zelfvertrouwen mag opbouwen. Er meer vanuit moet leren gaan dat wat ik doe goed genoeg is.  

V: Ben je té veeleisend en té streng voor jezelf?
A: Ja. Hoewel ik van anderen te horen krijg dat ik zelfverzekerd overkom en het dus lijkt alsof dat streng zijn voor mezelf niet tegen me werkt, vind ik het toch belangrijk om ook speelser te kunnen zijn. Alles steeds minutieus voorbereiden is misschien goed voor het bedrijf, maar niet per se voor mezelf. Op den duur vraag je dan teveel van jezelf.

V: Wat doe je tegen je eigen controledrang?
A: Als gezegd, proberen meer op mezelf te vertrouwen. Iets nonchalanter te denken: daar kom ik wel uit.    

V: Heb je een voorbeeld?   
A: Dit interview.
V: Je hebt weerstand geboden aan de neiging heel precies na te denken over de vragen?   
A: Klopt. Ik heb tegen mezelf gezegd “het gaat over mij, dus ben ik expert genoeg, waarom zou ik me al te druk maken?”. Haha.

V: De stap die je bij YLBA hebt gezet is dat je, zoals je zelf zegt, ‘anders’ durft te zijn. Wat bedoel je daarmee?  
A: De druk om aan een ideaalplaatje te voldoen, speelt bij veel jongen vrouwen. Ook bij mij. Je wilt je werk honderd procent doen, er altijd zo goed mogelijk uitzien, en iedereen een tevreden gevoel geven. Gelukkig leer je op de YLBA afstand te nemen van die ideaalplaatjes. Omdat je er omgeven bent door andere jonge, ambitieuze vrouwen, die ook veeleisend zijn en willen uitblinken, zie je dat het mogelijk is de buitenwereld – die vaak de houding aanneemt van ‘doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg’ – te negeren. Het dringt tot je door dat het oké is om “niet gewoon” te zijn.

V: Voor jou geen ideaalplaatjes meer?
A: De verleiding om eraan te voldoen blijft groot. Maar ik realiseer me nu wel: uiteindelijk houden ideaalplaatjes je alleen maar tegen. 

Net als Quinta meedoen aan de Young Lady Business Academy? Klik hier om je aan te melden