Claudia Lubbersen: ‘Gewoon doen, niet wachten!’

V: Jij schijnt te hebben afgeteld tot je jouw eigen onderneming mocht starten.
A: Ja. Eigenlijk wilde ik helemaal niet wachten tot mijn achttiende. Maar om allerlei, voornamelijk administratieve redenen heb ik het toch uitgesteld en ben ik vlak na mijn achttiende verjaardag begonnen.  

V: En nu ben je ‘los’.
A: Nou, ‘los’. Ik ben begonnen, ja. Ik heb een eigen webwinkel waarin ik onder meer badmatten, douchematten en raamfolies verkoop. Die winkel groeit hard en ik heb al drie jongen meiden die voor me werken. Die helpen me bij het inpakken en verzenden. 

V: Je praat over ondernemen alsof je er nooit aan getwijfeld hebt.
A: Dat is ook zo. Ondernemen heb ik altijd gewild. De vraag was lange tijd of ik het boerenbedrijf van mijn ouders zou overnemen, of dat ik een eigen bedrijf zou starten. Dat laatste is het geworden.

V: Waarom?
A: Ik zie weliswaar veel gelijkenissen tussen het boerenbedrijf en e-commerce. Maar e-commerce biedt toch meer kansen. Het is meer schaalbaar en nog een relatief nieuwe markt met veel meer groeimogelijkheden.

V: Liever ‘vrij’, ongebonden.
A: Uiteindelijk wel. Ik zit nu in Amerika, in San Diego, voor een talencursus. Het is hier fantastisch. En het fijne is: ik kan gewoon blijven doorwerken via mijn laptop. Met een boerenbedrijf is werken op afstand natuurlijk een stuk lastiger.

V: Het kan geen verrassing heten dat je bezig bent jouw bedrijf uit te breiden.
A: E-commerce is inderdaad super dynamisch. Daar houd ik van. Ik kijk voortdurend of en welke producten ik aan mijn assortiment kan toevoegen. En verder ben ik op weg uit te breiden naar Duitsland.

V: Je hebt ook al naast Elske op het podium gestaan. Hoe was dat?
A: Ontzettend leuk! We stonden voor een groep vrouwen met een prima carrière, maar die stiekem lonkte naar het avontuur van het ondernemerschap.

V: Wat hebben die vrouwen van jou geleerd?
A: Ik heb in ieder geval enthousiast verteld over de praktijk van het ondernemen. Of ik ze iets geleerd heb, weet ik niet. Hopelijk wel geprikkeld. “Gewoon dóen, niet wachten!” was mijn boodschap.

V: Hoe komt het dat wat voor jou zo vanzelfsprekend lijkt – onmiddellijk tot actie overgaan – voor anderen vaak zo moeilijk is?
A: Ondernemen is, denk ik, toch vooral een spel. Dat spel moet je, zoals ik, heel graag willen spelen. Elke dag opnieuw. Wat er aan beloning volgt en welke status je ermee kunt bereiken, is minder van belang. Het gaat om het spel zelf. Veel mensen draaien het om. Die denken eerst aan de beloning en dán pas aan het ondernemen. Dat lijkt me de verkeerde volgorde.